Serdecznie zapraszamy na kolejną akcję
XVI. DRZEWKA PAMIĘCI 2022
22.10.2022 (sobota) o 12:00, Cmentarz Centralny –
skwer Pamięci (nieopodal wiatraka)
uroczyste posadzenie Drzewka Pamięci będzie poświęcone:
Władysławowi Bartoszewskiemu (1922–2015) – historykowi, publicyście, dziennikarzowi, pisarzowi i działaczowi społecznemu.
Honorowemu Obywatelowi Miasta Szczecin
Ponad 15 lat temu pojawił się pomysł tworzenia wieloletniego projektu pod hasłem „Drzewko Pamięci”. Od tego czasu ponad 40 drzewek zostało posadzonych na terenie szczecińskiego Cmentarza Centralnego. Co roku grono aktywnych obywateli spotyka się w celu upamiętnienia zwykle niezwykłych, tworzących polski Szczecin w naszej wspólnej Europie.
Obok drzewka powstaje cokolik ufundowany przez przyjaciół, instytucje czy stowarzyszenia. To pozwala nam powiedzieć, że kolejny raz przypominamy o wyjątkowych osobach.
W kolejnych latach posadzimy Drzewka Pamięci
2023 Maria Frankel (1957-2020) – humanistka, archiwistka, wicedyrektor Archiwum Państwowego
2024 Teresa Hulboj (1957-2019) – pedagog, logopeda, działaczka opozycji demokratycznej, matka Solidarności
2025 Władysław Ossowski (1925-2000) – żołnierz ZWZ, kurier Polskiego Państwa Podziemnego
2026 Stanisław Badoń (1926-1997) – bibliotekarz, historyk, w latach 1955-1974 dyrektor Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Szczecinie
2027 prof. dr hab. Franciszek Gronowski (1927-2020) – ekonomista
2028 Joanna Kulmowa (1928-2018) – poetka, prozaik, autorka utworów scenicznych oraz książek dla dzieci i młodzieży, reżyser wraz z mężem Jan Kulma (1924-2019) – reżyser, muzyk, filozof, pisarz
Miasto podobnie jak i człowiek bez pamięci jest tylko pustą wydmuszką, bańką mydlaną na wietrze. Człowiek bez przeszłości to i wielokrotnie człowiek bez przyszłości.
Szczecin po przejęciu przez Polaków stał się miastem wędrowców, którzy przybywali tu z różnych stron Rzeczypospolitej, z emigracji, ze strzaskanej wojną Europy. W pierwszych latach powojennych wszyscy byli tu tułaczami w poszukiwaniu swego miejsca. Dziś mieszka w Szczecinie już piąte pokolenie Polaków, a dla wielu z nich jest to miasto rodzinne. Ale byli i wciąż są wśród szczecinian tacy, dla których strony rodzinne są gdzie indziej, daleko od miasta, w którym spędzili życie, któremu poświęcili swe siły, talent i zapał i w którym na zawsze pozostawili cząstkę siebie.
DRZEWKA PAMIĘCI, projekt stowarzyszenia Czas Przestrzeń Tożsamość, ma na celu uchronienie w świadomości społecznej pamięci o postaciach ważnych dla powojennego Szczecina – artystach, naukowcach, duchownych i społecznikach, których groby znajdują się poza szczecińskimi cmentarzami. W polskiej kulturze, może silniej niż w innych kulturach europejskich, pamięć związana jest z grobami. Pielęgnowanie mogił jest zarówno w życiu prywatnym jak i zbiorowym pierwszym i najtrwalszym przejawem pamięci o zmarłej osobie. DRZEWKA PAMIĘCI są więc symbolicznymi grobami i dlatego sadzone na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie drzewa, mające pełnić rolę tego umownego nagrobka, to dęby, odwieczne symbole nieśmiertelności.
Upamiętnienie zmarłego poprzez szlachetne i długowieczne drzewo, a nie pomnik czy płytę, harmonizuje z charakterem szczecińskiego cmentarza, który jest ogromnym ogrodem, a sadzenie dębów o różnych odmianach wzbogaca jego cenną i różnorodną szatę rośliną.
Dziś w różnych miejscach szczecińskiego cmentarza-ogrodu jest już 41 drzewek pamięci. W tym roku posadzimy kolejne DRZEWKO PAMIĘCI, W 44 zamkniętych już dziś życiorysów tworzy syntetyczny skrót dziejów Polski – od kresowych dworów i budowę Gdyni, przez wojnę i okupację z dramatem września 1939, tragedię żydowskich gett, bestialstwo hitlerowskich obozów zagłady, hekatombę powstania warszawskiego, przez wysiłek odbudowy, meandry emigracji, gorzkie poczucie braku wolności i upór codziennego działania, po nadzieję, jaką dał nam Jan Paweł II, i eksplozję „Solidarności”.
